Αναδημοσιεύεται (συμπληρωμένο στις λεπτομέρειες) "επί τη επετείω",
με πολύ συγκίνηση και νοσταλγία
Ξεκίνησα ξημερώματα Τρίτης (25/6) …
Η κίνηση και το μποτιλιάρισμα στην Αθήνα είχε σχηματίσει ουρά 7-10 χλμ. Έχασα την είσοδο προς κέντρο (έπρεπε μάλλον να βγω στην Αχαρνών). Σκέφτηκα να κατέβω Πειραιά και να πάρω την παραλιακή (για Σούνιο). Ρώτησα καναδυό άτομα. Κάποιος με βοήθησε πολύ.
Έφτασα (παραλία Αναβύσσου) πριν τις 12:00’ το μεσημέρι. Τίποτα δεν ήταν έτοιμο.
Αν εξαιρέσουμε τα υγρά, δεν είχα φάει τίποτα από το προηγούμενο μεσημέρι (εκτός από κάποιο τοστ στο δρόμο). Δεν μπορούσαν να μου δώσουν ακόμα δωμάτιο να ξεκουραστώ. Δεν είχα όρεξη να κολυμπήσω. Πήγα σε μια κοντινή καντίνα και ψιλοέφαγα.
Πέρασε η ώρα, ήρθε η κατάσταση με τα ονόματα και τα δωμάτια, πήρα το κλειδάκι μου κι ανέβηκα. Οι εθελοντές είχαν κάνει τρομερή δουλειά και συνέχισαν όλο το απόγευμα (και θα συνέχιζαν) και τις άλλες μέρες, αλλά το ξενοδοχείο (Calypso) ήταν άθλιο. Προφανώς κάποτε ήταν στις δόξες του. Έχει βέβαια κλιματισμό και τηλεόραση (που πιάνει 1-2 κανάλια). Δεν υπάρχει πισίνα, ούτε ψυγείο και το λουτρό είναι …μάπα. Η θάλασσα είναι καθαρή κι έχεις επιλογές για το που θα πας.
Πέρασα καλά. Καλό φαγητό, δωρεάν αναψυκτικά και καφέδες και κρύο νερό. Ωραίο πρόγραμμα. Ωραίες ομιλίες. Πολύ μουσική, πολλά χάπενινγκς. Είχε παιχνίδια, περίπτερα με βιβλία, κασέτες και cd’s. Το Σάββατο ειδικά ήταν αφιερωμένο στους νέους. Οι μεγαλύτεροι πήγαν στην Αθήνα σε συναυλίες χορωδιών απ’ όλη την Γη. Τους «ξεγέλασα» κι έμεινα. Κουράστηκα πολύ. Κάποια στιγμή πήγα στο Σούνιο. Πήγα και στα γύρω μέρη να βρω φαρμακείο (οι αμυγδαλές μου πάλι).
Γνώρισα κόσμο απ’ όλη την Γη. Πήρα μηνύματα και τροφή για όλο τον χρόνο. Είδα αρκετή κοσμικότητα. Κάποια πράγματα (επιεικώς) με ξενίζουν. Είδα όμως ζήλο και αγάπη και προσπάθεια ενότητας. Είδα αληθινούς Εργάτες.
Την Κυριακή είχε το Δείπνο. Μετά το μεσημέρι ξεκίνησα για Καβάλα. Έφυγα στις 3:00’ περίπου (μμ) κι έφτασα εδώ κατά τα μεσάνυχτα. Έφαγα για βράδυ στην Ασπροβάλτα.
Μακάρι να υπάρχει συνέχεια. Μακάρι να υπάρξει και «Hellas 2003». Μακάρι να μην είναι μια παρένθεση. Και σε μένα, ό,τι πήρα να έχει αποτέλεσμα.
με πολύ συγκίνηση και νοσταλγία
Ξεκίνησα ξημερώματα Τρίτης (25/6) …
Η κίνηση και το μποτιλιάρισμα στην Αθήνα είχε σχηματίσει ουρά 7-10 χλμ. Έχασα την είσοδο προς κέντρο (έπρεπε μάλλον να βγω στην Αχαρνών). Σκέφτηκα να κατέβω Πειραιά και να πάρω την παραλιακή (για Σούνιο). Ρώτησα καναδυό άτομα. Κάποιος με βοήθησε πολύ.
Έφτασα (παραλία Αναβύσσου) πριν τις 12:00’ το μεσημέρι. Τίποτα δεν ήταν έτοιμο.
Αν εξαιρέσουμε τα υγρά, δεν είχα φάει τίποτα από το προηγούμενο μεσημέρι (εκτός από κάποιο τοστ στο δρόμο). Δεν μπορούσαν να μου δώσουν ακόμα δωμάτιο να ξεκουραστώ. Δεν είχα όρεξη να κολυμπήσω. Πήγα σε μια κοντινή καντίνα και ψιλοέφαγα.
Πέρασε η ώρα, ήρθε η κατάσταση με τα ονόματα και τα δωμάτια, πήρα το κλειδάκι μου κι ανέβηκα. Οι εθελοντές είχαν κάνει τρομερή δουλειά και συνέχισαν όλο το απόγευμα (και θα συνέχιζαν) και τις άλλες μέρες, αλλά το ξενοδοχείο (Calypso) ήταν άθλιο. Προφανώς κάποτε ήταν στις δόξες του. Έχει βέβαια κλιματισμό και τηλεόραση (που πιάνει 1-2 κανάλια). Δεν υπάρχει πισίνα, ούτε ψυγείο και το λουτρό είναι …μάπα. Η θάλασσα είναι καθαρή κι έχεις επιλογές για το που θα πας.
Πέρασα καλά. Καλό φαγητό, δωρεάν αναψυκτικά και καφέδες και κρύο νερό. Ωραίο πρόγραμμα. Ωραίες ομιλίες. Πολύ μουσική, πολλά χάπενινγκς. Είχε παιχνίδια, περίπτερα με βιβλία, κασέτες και cd’s. Το Σάββατο ειδικά ήταν αφιερωμένο στους νέους. Οι μεγαλύτεροι πήγαν στην Αθήνα σε συναυλίες χορωδιών απ’ όλη την Γη. Τους «ξεγέλασα» κι έμεινα. Κουράστηκα πολύ. Κάποια στιγμή πήγα στο Σούνιο. Πήγα και στα γύρω μέρη να βρω φαρμακείο (οι αμυγδαλές μου πάλι).
Γνώρισα κόσμο απ’ όλη την Γη. Πήρα μηνύματα και τροφή για όλο τον χρόνο. Είδα αρκετή κοσμικότητα. Κάποια πράγματα (επιεικώς) με ξενίζουν. Είδα όμως ζήλο και αγάπη και προσπάθεια ενότητας. Είδα αληθινούς Εργάτες.
Την Κυριακή είχε το Δείπνο. Μετά το μεσημέρι ξεκίνησα για Καβάλα. Έφυγα στις 3:00’ περίπου (μμ) κι έφτασα εδώ κατά τα μεσάνυχτα. Έφαγα για βράδυ στην Ασπροβάλτα.
Μακάρι να υπάρχει συνέχεια. Μακάρι να υπάρξει και «Hellas 2003». Μακάρι να μην είναι μια παρένθεση. Και σε μένα, ό,τι πήρα να έχει αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου